Drie maandjes stage gehad, nog twee te gaan!

Inmiddels is het bijna zo ver, papa en Madelon komen bijna bij me op bezoek. Zo heerlijk om de dagen af te kunnen tellen en een fijn vooruitzicht te hebben. De hele week heb ik dag in dag uit aan deze dag gedacht en nu is het bijna zo ver. Nog twee nachtjes!! Maar voor het zo ver is moest en moet ik natuurlijk gewoon mijn stage lopen.

De week begon weer heel normaal met het afmaken van opdrachten waar ik de week er voor aan begonnen was. Ik heb visitekaartjes en briefpapier voor het bedrijf PinkSalt gemaakt. Voor hen heb ik ook het logo ontworpen dus het is erg leuk om hiermee verder te gaan en zo echt iets op te bouwen. Verder heb ik een menukaart voor een huwelijk klaargemaakt. Ze wisten precies wat ze wilden, dus het was een kwestie van de illustraties invoegen, de tekst in de juiste font en fontgrootte plaatsen en de kleuren aanpassen. Vervolgens kwam Fed naar me toe en vroeg me een logo voor een nieuwe kleding winkel genaamd ‘Boutique by: Quatre Epices’. De boutique zelf willen ze met witte strakke vormen en hout accenten aan gaan kleden. Het logo zal hier dus op aan moeten gaan sluiten.

Op dinsdag ging ik na het werk naar huis zoals altijd met de bus. Maar zoals ik misschien al eerder heb verteld zijn de bussen hier niet zoals in Nederland. De bussen zijn oud, maken veel geluid en niet altijd even comfortabel. Gelukkig was na vijf minuutjes wachten een bus aangekomen en ik stapte in. Ik zat net een paar minuten in de bus toen de motor een heel raar geluid begon te maken. De buschauffeur probeerde het te verhelpen door de bus te stoppen en opnieuw te starten. Dit was niet echt een goede zet, er begon rook uit de motor te komen. De deuren werden geopend en iedereen moest de bus verlaten.

Toen stonden we met ongeveer vijftien mensen langs de weg samen met de chauffeur om te wachten tot er een andere bus langs zou komen die ons op kon pikken. Gelukkig er kwam na een paar minuutjes een bus aan, maar wat heel vreemd was, hij negeerde ons volledig en reed brutaal langs onze kapotte bus verder. Iedereen was enorm verbaasd om wat er gebeurde maar we konden er helaas niets aan doen. Na nog een aantal minuten wachten kwam een volgende bus, onze buschauffeur praatte in het creools met de andere chauffeur en daarna mochten wij in deze bus plaatsnemen. Eenmaal op het busstation in de hoofdstad Victoria aangekomen zie ik net voor de bus stil staat mijn tweede bus de hoek om rijden, helaas nu moest ik een half uur wachten tot de volgende zou arriveren.

Na een anderhalf uur durende rit naar huis was ik dan om half zeven eindelijk thuis. Altijd jammer om zo veel tijd kwijt te zijn met het reizen van mijn stage naar huis, maar helaas is hier niets aan te doen. En aan de andere kant is het ook wel weer grappig, hoort er een beetje bij hier in dit mooie landje. Zo maak je de echte wereld mee en ben je niet een toerist maar een inwoner wat ook wel erg leuk voelt!

Na weer een normale werkdag op woensdag was het alweer donderdag. Deze hele week ben ik bezig geweest met het afmaken van een goed conceptueel overzicht voor het logo van Quatre Epices. Ik was enorm gemotiveerd en heb hier dan ook hard aan gewerkt. Dan is het ook erg fijn als mijn collega Fed tegen me zegt dat hij blij is met wat ik heb gemaakt. Is toch weer een boost voor mijn zelfvertrouwen en motiveert mij om verder te gaan.

Na een hele ochtend hard werken en weer lekker geluncht te hebben was het internet verdwenen rond een uurtje of twee. Het scheelt dat ik zelf bezig was met illustrator en photoshop en dus even geen internet nodig had, maar mijn collega’s konden niet werken zonder het internet. Toen bleek dat de organisatie van het internet zelf niet wisten waardoor de storing veroorzaakt werd besloten mijn collega’s om maar eens te gaan klussen. De deur waarin je het kantoor binnen komt opende op zo’n manier dat de klant om de deur heen moest komen voor wij deze konden zien. Dit irriteerde ons en na het niet langskomen van de tien timmermannen die mijn baas al eerder gebeld had besloten ze het nu zelf maar te gaan doen. Ze haalden een paar schroevendraaiers tevoorschijn en stuurden Joe op pad om nieuwe schroeven en een bijtel te gaan halen. Een uurtje of 3 later zat de deur er andersom weer in, probleem opgelost!

Ik heb enorm gelachen hoe ze bezig waren, ze dachten niet altijd helemaal na en dan stond ik er naast en zei: ‘ehm je moet de scharnieren ook verwijderen hoor want als je de deur er omgedraaid in zet zullen de scharnieren de andere kant op draaien en dus andersom bevestigd moeten worden.’ Twee collega’s begonnen te lachen en wilden me niet geloven.. totdat Kosta kwam kijken en zag dat ik gelijk had! Zo leuk als ik gelijk heb tegenover de klussende mannen. Maar ondanks dit waren ze wel erg handig, zonder enige twijfel maakten ze nieuwe gaten en verplaatsen alles. Zo eindigde dan ook de werkdag en toen we voor de laatste keer checkte of het internet alweer werkte kwamen we er achter dat het internet na 3 uur weer terug was. We besloten nog heel even wat dingen af te maken en te mailen en zijn toen rond half zes naar huis gegaan.

Op vrijdagochtend was ik zoals gewoonlijk de eerste die op het werk aan kwam. Erg grappig dat ik nu aan de andere kant van de deur het slot moest openen en ook anders binnen kom. Al mijn collega’s die na mij binnen kwamen, hadden een grote smile op hun gezicht. Vooral Fed, die vrijwel heel de deur in zijn eentje heeft gemaakt. Echt grappig als je ze dan zo vrolijk binnen ziet komen alleen maar omdat een deur er andersom in zit! We zijn nu ook benieuwd of de vaste klanten het zullen opmerken bij het binnen komen van onze ruimte.

Na een hele week hard werken was ik op vrijdag erg moe, ik heb dan ook alleen maar even rustig een filmpje gekeken en ben toen lekker gaan slapen. Zaterdags was ik weer wat meer uitgerust en ik besloot te wachten tot de bewolking weg zou trekken. Helaas trok deze bewolking niet weg, ik heb dus de hele dag zitten lezen en nog een beetje bijgekomen. De hele dag was ik namelijk een beetje duizelig en de lucht was enorm drukkend. Het was van dat typische zweetweer, wat ik hier nog niet eerder heb meegemaakt. Om zes uur smste Aleks me of ik zit had om alvast naar haar huis te komen, ze hadden savonds namelijk een feestje op de planning staan.

Eenmaal bij Aleks aangekomen bleek ik niet de enige te zijn die zich duizelig en enorm zweterig voelde. Het was dus de schuld van het weer. Rond een uurtje of tien kwamen er meerdere op het feestje en rond 1 uur zijn we naar Katiolo gereden. Een discotheek richting het zuiden. We hebben een super avond gehad en weer weinig geslapen die nacht.

Zondag was het weer alweer een stuk beter. Een zonnetje en een beetje bewolking. We hebben de hele middag op het strand gelegen en zijn om zes uur naar Boabob gelopen. Daar bestelden we gerookte vis salade en hebben we lekker gegeten. Na een lekker etentje en een douche was het voor mij tijd om alweer te gaan slapen. Ik had wat slaap nodig zo na een late avond en dus besloot ik vroeg mijn lampje uit te zetten om zo weer wat in te halen.

Byebye!